Laatst zat ik met mijn zoon, inmiddels 27 jaar, in de auto. Hij informeerde naar mijn bedrijf, mijn nieuwe website, die sinds eind december gereed is, en reacties daarop. Als vanzelf kwamen we op thema’s van nu, zoals leren en ontwikkelen, talentontwikkeling, duurzame inzetbaarheid etc. Thema’s waarmee ik als coach en loopbaanadviseur dagelijks bezig ben en die door alle veranderingen in de huidige maatschappij steeds actueler worden. Hoe leuk is het als je met je eigen zoon daarover in gesprek kunt gaan. Sterker nog, dat hij oprecht geïnteresseerd is. En te horen dat hij daar zelf ook volop mee bezig is, oog heeft voor zijn eigen doorontwikkeling. Hij is bijna 2 jaar afgestudeerd, en ontdekt dat het leerproces gewoon doorgaat.
Ik vertelde over een klantopdracht waar we samen met de organisatie ‘Leren en Ontwikkelen’ concreet op de kaart aan het zetten zijn. Een duidelijke toekomstvisie ontwikkelen en leidinggevenden coachen om de gesprekken met de medewerkers, over blijven leren, inspirerend en succesvol te kunnen voeren.
Wat wil je leren de komende tijd?
Daar haakte mijn zoon op in. Zo’n 4 maanden geleden is hij overgestapt naar een nieuwe werkgever. Tijdens zijn onboarding was één van de eerste vragen die hij kreeg wat hij wilde leren de komende tijd. Goed om te weten is, dat hij juist voor dit bedrijf gekozen heeft omdat hij op zoek was naar een organisatie waar hij zich nog verder kan ontwikkelen en waar hij nog mag leren. En toch, hij was blij verrast door deze vraag en vond ‘m lastig te beantwoorden, zo vertelde hij. De bedoeling was dat hij zelf een ontwikkelplan maakte voor zijn eerste jaar. Opgelucht vertelde hij dat hij hierover met zijn interne buddy had kunnen sparren en zo, een voor hem, passend plan heeft kunnen opstellen.
Ja, lieve zoon. Niet overal is dat zo goed geregeld.
“Mam, zie jij dat ook om je heen, dat bedrijven dit zo oppakken? Ik denk dat daar voor jou wel kansen liggen. Je hoort namelijk steeds meer dat mensen het belangrijk vinden om werk te doen dat zinvol is. Dat ze iets willen bijdragen”.
Ik bleef even stil, glimlachte van binnen. Hij vervolgde.
Je zet me aan het denken
“Als je van je leidinggevende een vraag krijgt wat je wilt leren of je moet een ontwikkelplan maken, is het wel belangrijk dat je iets doet wat je leuk vindt en waarvan je energie krijgt. En dat je zelf weet wat je wilt en ook wat de mogelijkheden zijn. Ik heb gelukkig een buddy, maar dat zal niet overal in alle bedrijven zo zijn. Het lijkt me best wel lastig om daar in je eentje uit te komen.”
Ja, lieve zoon. Niet overal is dat zo goed geregeld. Als loopbaanadviseur ben ik ook een soort buddy. Vaak in de vorm van loopbaantrajecten en persoonlijke coaching. Maar het zou inderdaad mooi zijn, als ik voor organisaties, waar geen buddy is, nog meer kan betekenen. Organisaties die het belang van een lerende organisatie zien. Hun medewerkers willen stimuleren aan zichzelf te blijven werken maar daar te weinig tijd voor hebben of onvoldoende expertise in huis. Iemand inschakelen waarmee medewerkers kunnen sparren over hun ambities en leerbehoefte, of het opstellen van een ontwikkelplan. Je zet me aan het denken. Hoe gaan we dit vormgeven? Dank je wel. Weer wat geleerd!
